کاوش در تزئینات غیر عادی که معماری باروک را تعریف می کند

معماری شاید بیانگرترین اشکال فرهنگ باشد ، نمایانگر چشم انداز یک مکان خاص ، و حکایت از چگونگی تکامل آن در طول زمان دارد. به بازدیدکنندگان این امکان را می دهد تا خود را به تاریخ برگردانند تا بتوانند تأثیراتی را که جهانی که ما در آن زندگی می کردیم شکل دهند. به ویژه ، معماری باروک یکی از تزئینی ترین و تزئینی ترین سبک های معماری بود. در حال ترجمه به “کنجکاو یا عجیب” در فرانسه ، آن را یک بار به عنوان یک کلمه تحقیرآمیز استفاده شد ، به معنی پر سر و صدا ، عجیب و غریب ، و بیش از حد – و معماری باروک درست همین بود.

معماری باروک که در اواخر قرن شانزدهم در ایتالیا ظهور کرد ، ناشی از ضد اصلاحات بود ، دوره ای از تاریخ که کلیسای کاتولیک یک کمپین را برای جلب نظر پیروان خود از طریق موسیقی ، هنر و معماری بسیار حسی و فوق العاده آغاز کرد. مشخصه بناهایی که در این دوره بوجود آمده اند با نقشه های بیضی شکل آنها ، دور شدن از مدارهای دایره ای حاکم بر طرح های برنامه ریزی در قرون اولیه و تقاطع های سنگین فضاهایی که طرح های پیچیده و پیچ و خم مانند ایجاد کرده اند. این طرح ها غالباً فضاهای بزرگ و بلندی برای تأکید بر شجاعت پایان کارها و تزئینات دست ساز بودند و در عین حال باعث می شوند کاربران احساس کوچک بودن کنند. وقتی به یک طراحی باروک نگاه می کنید ، سخت است که فقط یک جنبه را ثابت کنید. عناصر چشمگیر ، رنگ های متضاد و روش های ابتکاری طراحی آن را به یکی از مهمترین جنبش های معماری تاریخ تبدیل کرده است.

معماری باروک به آرامی در گوشه گوشه اروپا گسترش یافت و در هر کشور شکل کمی جدیدی به خود گرفت. عناصر باروک فرانسوی با تأثیرات کلاسیک تر ترکیب شده اند که ظاهری فروتنانه و بالغ تر به آن بخشیده اند ، مانند مورد کاخ ورسای. در اروپای مرکزی ، به ویژه اتریش ، به سبک ترجیحی کاخ ها و ساختمان های فرمانداری تبدیل شد. در انگلستان ، معماری باروک تأثیر زیادی بر آثار کریستوفر رن ، که پس از از بین بردن آتش سوزی بزرگ سال ۱۶۶۶ بیشتر لندن ، به دنبال الهام به فرانسه سفر کرد ، داشت. او با دیدن ماهیت باشکوه و نمایشی معماری باروک ، سبک را با ساده سازی و ترکیب آن با عناصر سنتی پالادیان – که امروزه به عنوان سبک ملی انگلیسی شناخته می شود – تفسیر کرد. با ورود معماری باروک به اسپانیا ، اوایل دوره اواخر خود را طی کرده بود و در “روکوکو” بسیار “پرتحرک” و حتی شدیدتر به دنیا آمد. در حالی که معماری باروک سنگین و جدی بود ، هدف روکوکو سبک و نشاط آورتر بودن بود.

طرح های باروک ، مانند بسیاری دیگر از جنبش های تاریخی ، احیاگری کوتاه مدت را تجربه کردند ، معروف به Neo-Baroque. در اواخر قرن نوزدهم ، تجدید حیات این سبک در ساخت ساختمان های دولتی ، شهری و تجاری اتفاق افتاد – تا آغاز جنگ جهانی اول. پس از جنگ ، سبک های معماری جنبش Beaux-Arts را بسیار تغییر داد و متحول کرد.

در عصر حاضر ، برخی از عناصر باروک هنوز وجود دارند ، اما نه به معنای سنتی که در آن وجود داشتند. باروک اکنون در عصر مدرن سادگی و مینیمالیسم که بیشتر ساختمانها با شیشه پوشانده شده و دارای دیوارهای سفید خالی هستند ، ممکن است “چسبناک” تلقی شود. این تزئین فوق العاده در حال حاضر در برخی از “مک مانسیون ها” به عنوان تلاشی برای بالا بردن سادگی و جدا شدن از طرح های سنتی دیده می شود. در حالی که طرح های باروک گاهی اوقات “زشت” و شگفت آور توصیف می شوند ، اما بدون در نظر گرفتن ، همیشه یک تجربه منحصر به فرد و یک نوع است.